Wednesday, November 10, 2010

കുട്ടിയും കുരുവിയും

നനുത്ത തൂവലു കൊരുത്ത ചിറകുകൾ
വിരുത്തി,യെന്നുടെ പൂന്തോപ്പിൽ
നിരന്ന പുലരി,ക്കതിരിന്നൊപ്പം
പറന്നു വന്നൊരു തേൻ കുരുവീ...

വിടർന്ന പൂവിൻ മുന്നിൽ പൊങ്ങി-
പ്പറന്നു നിന്നൊരു നേരം ഞാൻ
തൊടുത്തു വിട്ടൊരു കവണിക്കല്ലേ-
റ്റുതിർന്ന പൂവിൻ ശയ്യയിൽ നീ
പിടഞ്ഞു വീണതു കാണുമ്പോ,ളെൻ
കുരുന്നു ഹൃദയം തേങ്ങുന്നു..

നിനക്കു കൂടും കൂട്ടിനു കൂട്ടിൽ
ഇണക്കുരുവീം കാണില്ലേ...
വെളുത്ത മുട്ടക,ളിട്ടവ,ളവയുടെ
അടുത്തിരിക്കുകയാവില്ലേ..
അവൾ ക്കു തേനും തിനയും തേടി-
ത്തിരിച്ചതല്ലേ രാവിലെ നീ..
തിരിച്ചു പോകാൻ വയ്യാതിങ്ങനെ
മരച്ചുവട്ടിൽ പിടയുമ്പോൾ
ശ്രവിച്ചിടുന്നതു,മവളുടെ പ്രേമ-
ച്ചിലമ്പനങ്ങും സ്വനമല്ലേ..

അടുത്തു ചെന്നി,ട്ടവളുടെ ചുണ്ടിൽ
ഒരിറ്റു മധുരം നല്കാനായ്‌
ഒടിഞ്ഞ ചിറകുകൾ വീണ്ടും വീണ്ടും
കുടഞ്ഞു മുന്നോട്ടായുമ്പോൾ
കടുത്ത ദു:ഖം കടിച്ചമർത്തി
നിനക്കു മുന്നിലിരിക്കും ഞാൻ
പൊഴിച്ചിടുന്നൂ മിഴി നീർ,വേദന-
പകുത്തിടാനായ്‌,പ്പൊൻ കുരുവീ......

          --(---

ടി. യൂ. അശോകൻ