എൻ കരൾക്കൂട്ടിൽ വിരുന്നു വന്ന
പൈങ്കിളീ ഇന്നു നീ എങ്ങിരിപ്പൂ
എന്നോടൊരു വാക്കു ചൊന്നിടാതെ
എങ്ങു പറന്നു പോ,യോമനേ നീ.....
പുത്തൻ കളിത്തോഴ,നൊത്തു നീയീ-
സ്വഛമാം വാനിലൂ,ടെന്നുമെന്നും
മുട്ടിയുരുമ്മി,പ്പറന്നിടുമ്പോൾ
എത്തുമോ,യെന്നൊർമ്മ നിന്റെയുള്ളിൽ...
നീലത്തടാകത്തി,നക്കരെയാ
നെല്ലി മരത്തിലെ,ച്ചില്ലയൊന്നിൽ
തങ്കനൂൽ പാകി നാം തീർത്തു വച്ച
സങ്കല്പ പൻ ജരം നീ മറന്നോ...
പോവുകയാണു ഞാ,നീനിമിഷം
നാ,മന്നിരുന്നൊരാ നെല്ലിയിന്മേൽ
അന്നുനാം നിർമ്മിച്ച കൂടിന്നുമാ
ചില്ലയിൽ ജീർണിച്ചിരിപ്പതുണ്ടാം
പൊട്ടിത്തകർന്നൊരെൻ സ്വപ്നങ്ങളെ
കെട്ടിപ്പിടിച്ചുകൊ,ണ്ടേകനായി
നഷ്ട സ്വർഗങ്ങൾ തൻ പാട്ടു പാടാൻ
ഒട്ടു നാ,ളക്കൂട്ടിൽ ഞാനിരിക്കും
പുത്തൻ കളിത്തൊഴനൊത്തു നീയാ-
വൃക്ഷത്തിലെങ്ങാൻ വിരുന്നു വന്നാൽ
പൊട്ടിയ തന്ത്രിയിൽ ഞാ,നുണർത്തും
പാട്ടിന്നപസ്രുതി കേട്ടുറക്കെ
വിണ്ടൊരെൻ ഹൃത്തിലേക്കായിരം കൂ-
രമ്പുകൾ നിർദ്ദയം എയ്തിടുമ്പോൽ-
പൊട്ടിച്ചിരിച്ചു നിൻ തോഴനോടൊ-
ത്താച്ചില്ല വിട്ടു പറന്നിടല്ലേ.....
-0-
ടി.യു.അശോകൻ
Friday, December 17, 2010
Wednesday, December 15, 2010
വീണ്ടും
വിടരാൻ മടിച്ചോരു
മുകുളം കണക്കെന്റെ
ഹ്രുദയപ്പൂന്തോപ്പിലെ
ചെടിയിൽ പിറന്ന നീ..
മലരായ് മനസ്സിന്റെ
സുവർണാങ്കണമാകെ
മണമേകിടുംദിനം
കാത്തു ഞാൻ കഴിഞ്ഞതും,
കുളിരും കൊണ്ടീവഴി-
യൊഴുകിപ്പാട്ടും പാടി
യകലും പുഴയുടെ-
യരുകിൽ ത്തണലിൽ നിൻ
നറു പുഞ്ചിരി പ്രഭ
വിരിയും മുഖാംബുജം
തഴുകും മനസ്സുമായ്-
തനിയേ,യിരുന്നതും,
ഒരുനാ,ളന്തിത്തിരി
കൊളുത്താൻ സർപ്പക്കാവി-
ന്നിരുളിൻ നടുവിലേ-
ക്കടിവെ,ച്ചണഞ്ഞ നിൻ
ചൊടിയിൽ നിന്നിത്തിരി
മധുരം പിന്നിൽ ക്കൂടി
മുറുകെപ്പുണർ ന്നു ഞാൻ
നുകരാൻ മുതിർന്നതും,
എരിയും തിരി നാളം
നിൻ കരം വിറയാർന്നി-
ട്ടുതിരും ചിതൽ പ്പുറ്റിൽ
വീണുട,നണഞ്ഞപ്പോൾ
നിറയും ഭയത്തിനാൽ
പാപമാണെന്നോതിയെൻ
മാറിലെച്ചൂടിൽ നിന്നും
വേർപെട്ടു മറഞ്ഞതും,
നീരവ,നീലാകാശ-
ത്താഴെ,യീപ്പുഴയോര-
ത്തേറെ വർഷത്തിൻ ശേഷ-
മിന്നു ഞാൻ വന്നീടവേ...
കാലമാം ചിതൽ തിന്ന-
മനസ്സിൻ വെള്ളിത്തിര-
മേലൊരു ചലച്ചിത്രം
പോലെവ,ന്നെത്തീ വീണ്ടും.....
-0-
ടി.യു.അശോകൻ
മുകുളം കണക്കെന്റെ
ഹ്രുദയപ്പൂന്തോപ്പിലെ
ചെടിയിൽ പിറന്ന നീ..
മലരായ് മനസ്സിന്റെ
സുവർണാങ്കണമാകെ
മണമേകിടുംദിനം
കാത്തു ഞാൻ കഴിഞ്ഞതും,
കുളിരും കൊണ്ടീവഴി-
യൊഴുകിപ്പാട്ടും പാടി
യകലും പുഴയുടെ-
യരുകിൽ ത്തണലിൽ നിൻ
നറു പുഞ്ചിരി പ്രഭ
വിരിയും മുഖാംബുജം
തഴുകും മനസ്സുമായ്-
തനിയേ,യിരുന്നതും,
ഒരുനാ,ളന്തിത്തിരി
കൊളുത്താൻ സർപ്പക്കാവി-
ന്നിരുളിൻ നടുവിലേ-
ക്കടിവെ,ച്ചണഞ്ഞ നിൻ
ചൊടിയിൽ നിന്നിത്തിരി
മധുരം പിന്നിൽ ക്കൂടി
മുറുകെപ്പുണർ ന്നു ഞാൻ
നുകരാൻ മുതിർന്നതും,
എരിയും തിരി നാളം
നിൻ കരം വിറയാർന്നി-
ട്ടുതിരും ചിതൽ പ്പുറ്റിൽ
വീണുട,നണഞ്ഞപ്പോൾ
നിറയും ഭയത്തിനാൽ
പാപമാണെന്നോതിയെൻ
മാറിലെച്ചൂടിൽ നിന്നും
വേർപെട്ടു മറഞ്ഞതും,
നീരവ,നീലാകാശ-
ത്താഴെ,യീപ്പുഴയോര-
ത്തേറെ വർഷത്തിൻ ശേഷ-
മിന്നു ഞാൻ വന്നീടവേ...
കാലമാം ചിതൽ തിന്ന-
മനസ്സിൻ വെള്ളിത്തിര-
മേലൊരു ചലച്ചിത്രം
പോലെവ,ന്നെത്തീ വീണ്ടും.....
-0-
ടി.യു.അശോകൻ
Subscribe to:
Posts (Atom)